TAX LAW - Blog Kancelarii Prawnej SPCG

Ministerstwo Finansów opublikowało objaśnienia do podatku u źródła

utworzone przez Maksymilian Olejniczak | 11 lipca, 2025 | ! POLECANE !, TAX LAW

Czytaj: 3 min

Po sześciu latach od pierwszego projektu objaśnień dotyczących podatku u źródła, czyli tzw. „withholding tax” (WHT) oraz po kilkunastu miesiącach intensywnych konsultacji ze stroną społeczną, prowadzonych w ramach grup roboczych, w dniu 9. lipca br. Ministerstwo Finansów (MF) opublikowało dokument poświęcony jednej z kluczowych kwestii w obszarze podatku u źródła – objaśnienia podatkowe dotyczące stosowania tzw. klauzuli rzeczywistego właściciela. Niestety, wciąż nie wiadomo, czy nowy dokument MF stanie się źródłem większej pewności interpretacyjnej, czy raczej punktem wyjścia do kolejnych sporów.

Dokument liczy 37 stron i koncentruje się na interpretacji pojęcia rzeczywistego właściciela w kontekście płatności pasywnych, takich jak dywidendy, odsetki czy należności licencyjne. Ministerstwo wskazuje, że obowiązek badania statusu beneficial owner (BO) istnieje niezależnie od tego, czy przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wprost taki wymóg przewidują. Sama definicja BO została oparta m.in. na przesłankach sprawowania ekonomicznej kontroli nad należnością, ponoszenia związanego z nią ryzyka, proporcjonalności dochodu do pełnionych funkcji oraz braku obowiązku dalszego przekazywania środków.

Dokument zawiera również szereg nowych rozwiązań, które w swym założeniu mają uporządkować część praktyki. Po raz pierwszy dopuszczono stosowanie przepisów WHT w odniesieniu do podmiotów innych niż bezpośredni odbiorca płatności – czyli formalne uznanie możliwości zastosowania podejścia look-through approach, oczywiście z licznymi zastrzeżeniami. Objaśnienia potwierdzają też, że warunek bycia rzeczywistym właścicielem nie znajduje zastosowania do płatności za usługi niematerialne. W przypadku dywidend podejście MF jest jednak znacznie bardziej restrykcyjne, zwłaszcza na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO). Co istotne, dopuszczono możliwość domniemania spełnienia warunku BO, jeżeli dywidenda została opodatkowana na którymkolwiek etapie w państwie członkowskim UE. Wskazano również katalog dokumentów, które powinien posiadać tzw. płatnik techniczny. W odniesieniu do podmiotów niepowiązanych potwierdzono możliwość ograniczenia obowiązków weryfikacyjnych do certyfikatu rezydencji i oświadczenia, natomiast dla podmiotów powiązanych zakres wymaganych działań jest znacznie szerszy i może okazać się trudny do spełnienia, a nawet do jednoznacznego zinterpretowania.

Nowością jest także wprowadzenie koncepcji tzw. shared substance, zgodnie z którą przy ocenie substancji odbiorcy można uwzględniać również zasoby innych podmiotów z grupy. Podejście to ma zastosowanie przy zwolnieniach wynikających z dyrektyw unijnych oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, ale nie znajduje już zastosowania w przypadku zastosowania koncepcji look-through approach.

Zastrzeżenia może budzić również niespójność interpretacyjna w zakresie przesłanki bezpośredniego posiadania udziałów. W przypadku zwolnienia dywidendowego wynikającego z ustawy o CIT, MF dopuszcza, aby warunek ten był spełniony także w sytuacji, gdy udziały są posiadane pośrednio, ale w sposób kaskadowy, przez kolejne spółki w strukturze. Gdy jednak analogiczna struktura podlega ocenie na gruncie UPO – nawet zawartej z innym państwem UE – Ministerstwo odmawia uznania, że przesłanka ta została spełniona, jeśli rzeczywisty właściciel nie posiada udziałów bezpośrednio w polskiej spółce wypłacającej dywidendę.

Warto też podkreślić, że opublikowane objaśnienia nie stanowią kompleksowego opracowania obejmującego całość zagadnień związanych z podatkiem u źródła. Kwestie istotne z praktycznego punktu widzenia – jak np. dot. funduszy inwestycyjnych – zostały potraktowane marginalnie, a ich omówienie ma zostać przedstawione w osobnych dokumentach.

Wszystko to pokazuje, że tematyka podatku u źródła wciąż pozostaje żywa i pełna pułapek. Choć intencją objaśnień było uporządkowanie zasad stosowania zwolnień i preferencji w WHT, ich treść nie tylko nie rozwiewa wszystkich wątpliwości, ale w wielu miejscach wprowadza nowe. Na taki stan rzeczy wpływa przede wszystkim zestawienie rozbieżnych wykładni tych samych pojęć w zależności od podstawy prawnej, różnicowanie obowiązków w zależności od powiązań stron transakcji czy ograniczona przejrzystość co do zakresu odpowiedzialności płatnika.

Pełny tekst objaśnienia MF dostępny jest tutaj: https://tiny.pl/4q4tfgs3.

Napisz do nas:

Maksymilian Olejniczak

adwokat
Senior Associate

Sukces SPCG w postępowaniu z wniosków o stwierdzenie nadpłaty w PIT

utworzone przez Agnieszka Sułkowska | 6 czerwca, 2025 | TAX LAW

Czytaj: 2 min

Kancelaria SPCG reprezentowała wspólników spółki jawnej, którzy wystąpili ze spółki jawnej, w postępowaniu o stwierdzenie nadpłaty w podatku PIT.

Wypłacając wspólnikom wynagrodzenie z tytułu wystąpienia ze spółki, spółka potrąciła podatek PIT od całości wypłaconych kwoty, nie uwzględniając faktu, że do dnia wystąpienia wspólnikom nie zostały w całości wypłacone zyski wygenerowane przez spółkę w okresie, kiedy spółka funkcjonowała jako podmiot transparentny podatkowo (które to zyski zostały opodatkowane na poziomie wspólników).

Wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku PIT zostały złożone w oparciu o art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123), zgodnie z którym, jeżeli udziały w spółce komandytowej lub jawnej zostały nabyte lub objęte przez wspólnika przed dniem, w którym spółka ta stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, przychód wspólnika z tytułu wystąpienia ze spółki pomniejsza się o wydatki na nabycie lub objęcie udziału w takiej spółce oraz o określoną m. in. zgodnie z art. 8 ustawy PIT część odpowiadającą uzyskanej przez wspólnika przed dniem, w którym spółka komandytowa lub spółka jawna stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w spółce i o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Oznacza to, że podstawa opodatkowania PIT w związku z wystąpieniem wspólników ze spółki powinna zostać pomniejszona o wygenerowane przez spółkę zyski (z okresu jej transparentności podatkowej) nie wypłacone wspólnikom, a opodatkowane już wcześniej na poziomie wspólników.

Organ podatkowy pierwszej instancji oddalił złożone wnioski o stwierdzenie nadpłaty. Te decyzje zostały uchylone przez organ odwoławczy na skutek złożonych odwołań. Ostatecznie, po niemal dwóch latach prowadzonego postępowania, organ wydał decyzje stwierdzające nadpłatę w PIT we wnioskowanej kwocie.

Sprawę prowadziła Agnieszka Sułkowska – doradca podatkowy, Senior Associate w SPCG.

Napisz do autora:

Agnieszka Sułkowska

doradca podatkowy
Senior Associate

NIP oddziału i spółki macierzystej – SPCG wygrywa spór w NSA

utworzone przez Sebastian Olszowy | 14 maja, 2025 | TAX LAW

Czytaj: 2 min

Kancelaria SPCG uzyskała pozytywny wyrok NSA (sygn. akt wyroku: III FSK 172/25) dla zagranicznej spółki posiadającej oddział w Polsce, potwierdzający możliwość posługiwania się przez spółkę nadanym jej NIP również w zakresie realizacji obowiązków płatnika PIT oraz składek ZUS w związku z zatrudnieniem pracowników przez oddział w Polsce.

We wniosku o interpretację indywidualną spółka prezentowała stanowisko, że jej oddział zlokalizowany w Polsce nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, a zatem dla celów realizacji obowiązków płatnika z tytułu PIT oraz składek ZUS oddział powinien posługiwać się NIP nadanym spółce macierzystej. Posługiwanie się dwoma odrębnymi numerami NIP niesie ze sobą istotne trudności, zwłaszcza w relacjach z kontrahentami.

Organ interpretacyjny nie przychylił się do powyższego stanowiska, uznając, że oddział, jako odrębny zakład pracy, winien posługiwać się dla celów PIT oraz ZUS odrębnym numerem NIP nadanym oddziałowi.

Z taką interpretację nie zgodził się WSA w Poznaniu, który wyrokiem z dnia 3 grudnia 2024 r. sygn. akt I SA/Po 532/24 uchylił interpretację organu. Organ złożył od ww. wyroku skargę kasacyjną, która została oddalona przez NSA, który tym samym podtrzymał stanowisko wyrażone w wyroku NSA z 31 stycznia 2020 r., II FSK 509/18 jak również pozytywną linię orzeczniczą prezentowaną w tym zakresie przez wojewódzkie sądy administracyjne, w tym w wyrokach WSA w Łodzi z 18 października 2017 r., I SA/Łd 644/17, WSA w Białymstoku z dnia 8 maja 2023 r., I SA/Bk 119/23, WSA w Krakowie z dnia 29 czerwca 2022 r., I SA/Kr 109/22, czy WSA w Gliwicach z dnia 23 lipca 2024 r., I SA/Gl 26/24.

Powyższe stanowisko prezentowane przez sądy administracyjne, choć potwierdza możliwość posługiwania się przez polski oddział numerem NIP nadanym zagranicznej spółce macierzystej, nie eliminuje jednak problemów po stronie podmiotów już dysponujących dwoma odrębnymi numerami NIP. Rozwiązaniem ww. problemu mogłoby być chociażby wdrożenie procedury unieważnienia numeru NIP nadanego oddziałowi na wniosek podatnika; w chwili obecnej postępowanie w tym zakresie może być prowadzone wyłącznie z urzędu, co zostało potwierdzone np. w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2024 r., I SA/Po 791/23.

Sprawę prowadziła Agnieszka Sułkowska, doradca podatkowy, Senior Associate w SPCG.